Bedenk maar een goeie slogan
Sommige uitnodigingen moet je gewoon niet accepteren...
S.T.A.G.S. is een school waar orde heerst. Niet alleen op vlak van discipline, maar ook een hiërarchische orde. De 'Middeleeuwers', zoals de oudsten van de school genoemd worden, hebben het er voor het zeggen. En Greer hoort daar niet bij. Tot ze een mysterieuze uitnodiging krijgt. Ze wordt uitgenodigd op Longcross om te gaan jagen, schieten, vissen. Wat het inhoudt weet ze niet, maar te nieuwsgierig gaat ze in op de uitnodiging. Maar wat ze niet weet is dat je sommige uitnodigingen beter niet accepteert. Want wat een chique weekend moet worden, verandert al snel in een web van geheimen, leugens en slachtoffers.
Neem de sfeer van 'De Verraders' en het geheimzinnige van 'Squid Game' en je krijgt dit boek. Wat een geweldig uitgangspunt had, is in mijn ogen niet helemaal goed uitgewerkt jammer genoeg. Het verhaal begint enorm mysterieus, waardoor ik meteen geïntrigeerd was. De school deed met echt denken aan het kasteel van 'De Verraders' en het geheimzinnige zette meteen de toon. We zouden niet weten waar het verhaal naartoe ging. Een uitnodiging om het weekend door te brengen op Longcross was het begin van een geheimzinnig verhaal. Maar wat volgde was een les in jagen, schieten en vissen, waarbij de termen en manieren uitvoerig besproken werden. Het leek soms alsof ik een cursusboek aan het lezen was. Of een cursus filmgeschiedenis. Want het hoofdpersonage maakt heel veel, en als ik zeg heel veel bedoel ik echt heel veel, verwijzingen naar films. "Oh deze zeten lijkt op die van film X waar acteur X in werd verkracht"; "De manier waarop hij keek was zoals X in X". Eén keer is dat leuk, maar na 30 keer begint het wel wat irritant te worden.